بررسی عوامل خانوادگی موثر بر اقدامات خودکشی در بین نوجوانان و بزرگسالان

عوامل خانوادگی موثر بر اقدامات خودکشی در بین نوجوانان و بزرگسالان: مطالعه کیفی

مترجمین:
جواد طلسچی یکتا؛ مددکار اجتماعی و دکتری مدیریت کسب و کار
هما صدری؛ مددکار اجتماعی و دانشجوی دکتری جامعه شناسی

عوامل خانوادگی موثر بر اقدامات خودکشی

در واقع خودکشی یکی از عواملی است که منجر به مرگ شده و سلامت عمومی را به خطر انداخته و به عنوان یک مسئله اجتماعی تلقی می گردد. بر اساس یافته های سازمان بهداشت جهانی بیش از ۸۰۰۰۰۰ فرد هر ساله به علت اقدام به خودکشی جان خود را از دست می دهند. تقریبا در هر ۴۰ ثانیه یک نفر به علت خودکشی در جهان فوت می کند. تا اقدام نهایی برای رسیدن به خودکشی کامل حدود ۲۰ بار فرد دست به خودکشی می زند که در این آمار و ارقام قید نشده است. در کل، خودکشی دومین عامل مرگ در بین افراد بین ۲۹-۱۵ ساله است. امار اقدام به خودکشی در کشور هند در بین سال ها ۲۰۱۶-۱۹۹۰ به طور چشمگیری افزایش داشته است.

حدود ۳۵.۱ درصد از قربانیان اقدام به خودکشی در سن ۳۰-۱۸ ساله بوده و این افراد گروه اصلی اقدام کننده به خودکشی بوده اند. برآورد می شود ۵۶% از زنان و ۴۰% از مردان در رنج سنی ۲۹-۱۵ ساله قرار داشته اند. مطالعات بالینی نشان داده است که جوانانی که اقدام به خودکشی می کنند را می توان در دسته بندی های مختلف ناهمگن بر مبنای جنسیت، قصد و میزان کشنده بودن قرار داد. همچنین برای هر اقدام به خودکشی می توان تکانشگری، اقدامات قبلی، اختلالات در حال حاضر روان پزشکی، سابقه خانوادگی بیماری روانی و همچنین سابقه اقدام به خودکشی در بین اعضای خانواده و سایر عوامل دیگر اجتماعی را بررسی نمود.

رفتارهای خودکشی خواهانه یک رفتار بسیار پیچیده اند. این اقدام به علت عوامل مختلف بیولوژیکی، روان شناختی و علل اجتماعی (شامل عوامل خانوادگی و زمینه ای) رخ میدهد. اگرچه خودکشی محصول مشکلات بهداشت عمومی است ولی یک تصمیم شخصی است که افراد اتخاذ می کنند.

در هندوستان فرهنگ و خانواده ها نقش مهمی را در زندگی افراد و تصمیمات آن ها ایفا می کنند. گرچه از این عوامل میتوان برای حمایت افراد استفاده کرد ولی گاها ممکن است از عوامل ریسک و اقدام به خودکشی محسوب شوند.

در این مطالعه افراد شرکت کننده از بین نوجوانان و جوانان در رنج سنی ۱۳ تا ۲۹ سال که اقدام به خودکشی داشته اند انتخاب شدند. این مطالعه در سال ۲۰۱۴ در منطقه جنوب هندوستان صورت گرفته است. نمونه به صورت هدفمند با بیشترین تنوع در معیارهای سنی، جنسیتی، منطقه جغرافیایی، سطح تحصیلات، درآمد، سابقه اقدام به خودکشی در خانواده و قصد در حال حاضر آن فرد برای اقدام به خودکشی انتخاب شد. داده ها بعد از ۲۲ مورد مصاحبه عمیق جمع آوری شد. مصاحبه حضوری و عمیق بعد از اینکه افراد دوره درمان خود را طی کردند و به یک ثبات روانی و خلقی رسیدند صورت گرفت. هر مصاحبه ۱ هفته بعد از اقدام به خودکشی و به مدت ۳۰دقیقه طول کشید. مصاحبه کننده روان پزشک با درجه تخصص روان پزشکی که دورهای کاملی در زمینه را آموزش دیده بود انجام داد. افراد شرکت کننده کاملا آگاه و رضایت داشتند که در این مطالعه همکاری داشته باشند.

جمع آوری داده ها از طریق سوالات نیمه ساختاری کاملا باز طراحی شده بود. در تمامی سوالات تمرکز بر تجربه افراد و تصورات آن ها درمورد محیط خانواده، نحوه تعامل و ارتباط بین اعضای خانواده حتی نحوه تصمیم گیری و حل مسئله در محیط خانواده و بررسی وضعیت اقتصادی آن ها تمرکز شده بود.

متن کامل مقاله را از اینجا دریافت نمایید.

منبع:
Indian Journal of Psychological Medicine | Volume 43 | Issue 2 | March 2021

رسانه تاب آوری ایران